Από τον περασμένο Σεπτέμβρη ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει παραδεχτεί ότι δεν μπορεί να εκλεγεί πρωθυπουργός από την κάλπη της απλής αναλογικής.
Είναι πρωτοφανές στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Εν ενεργεία πρωθυπουργός να παραδέχεται ότι αδυνατεί να εκλεγεί από την επερχόμενη κάλπη. Είναι, κατά παραδοχή του, πρωθυπουργός υπό προθεσμία.
Τα σημάδια της απομόνωσης της κυβέρνησης Μητσοτάκη πυκνώνουν. Ξεκίνησαν από τη ΔΕΘ και έφτασαν στην συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής για τη λίστα Πέτσα.
Αλλά και στις 30 Ιανουαρίου, κανένα κόμμα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης δεν διανοήθηκε να μην υπερψηφίσει την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Εκδηλώσεις του φαινομένου απομόνωσης του κ. Μητσοτάκη και του επιτελείου του θα πυκνώνουν. Η παταγώδης αποτυχία στη διαχείριση της πανδημίας, η ακρίβεια και οι αυξημένοι λογαριασμοί στην ενέργεια, αλλά και η δυσοσμία που αναδύεται από τις σχέσεις κυβερνητικών στελεχών με τον δημοσιογραφικό υπόκοσμο, θα πολλαπλασιάζουν τα στρώματα και τις κατηγορίες του πληθυσμού που συνηγορούν στο ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει. Είναι, άλλωστε, πρώτη φορά που αίτημα της αντιπολίτευσης για πρόωρες εκλογές έχει τόσο μεγάλη υποστήριξη από την κοινή γνώμη.
Αυτό είναι το κεντρικό χαρακτηριστικό των πολιτικών εξελίξεων της περιόδου. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι προτάσεις για τις μεγάλες τομές στη δομή και τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία τάραξαν λιμνάζοντα ύδατα εντός και εκτός κόμματος.
Διότι δίνουν εκ νέου σημαντική ώθηση στην προοπτική μαζικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και κάνουν ακόμα πιο ρεαλιστική την προοπτική της νίκης και της προοδευτικής διακυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχει διακηρύξει ότι θέλει να είναι ένα κόμμα των μελών.
Για να πάρει ουσία αυτή η επιλογή, πρέπει τα μέλη να μπορούν να αποφασίζουν.
Να αποφασίζουν και για τη στρατηγική και για τις θέσεις και για την ηγεσία τους.
Θα πρέπει, με αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, να μπορούν να συμμετέχουν και να διαμορφώνουν από κοινού την συλλογική κατεύθυνση.
Οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία κάθε άλλο παρά επιθυμούν μία εξέλιξη μαζικοποίησης, διεύρυνσης, ανασυγκρότησης και μετασχηματισμού του.
Θα ήθελαν πολύ να τον δουν να μην μπορεί να υπερβεί οργανωτικές αδυναμίες.
Να μην μπορεί να βελτιώσει την ακτινοβολία του στους χώρους ενδιάμεσης κοινωνικής εκπροσώπησης, όπως τα συνδικάτα, η αυτοδιοίκηση, η νεολαία και η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.
Θα ήθελαν να τον δουν απομονωμένο, να δίνει φιλί ζωής στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.
Θα ήθελαν να τον δουν προγραμματικά απονευρωμένο. Χωρίς ουσιαστικά οργανωτικά, πολιτικά και προγραμματικά αντίβαρα μπροστά σε σενάρια οικουμενικών λύσεων που θα αφήσουν ανέγγιχτο το σχέδιο Πισσαρίδη.
Κανένας δημοκρατικός πολίτης από τη ριζοσπαστική αριστερά ως το προοδευτικό κέντρο δεν έχει λόγους να αφήσει κάτι από τα παραπάνω να συμβεί. Αυτό, όμως, προϋποθέτει τη συμμετοχή του. Την έκφραση της συλλογικής βούλησης του αριστερού, προοδευτικού, δημοκρατικού κόσμου.
Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία πρέπει να στείλει σαφές μήνυμα δημοκρατίας, συμμετοχής, κινητοποίησης και νίκης.
