*Ο Παναγιώτης Φελέκης είναι υπ. διδάκτωρ Ε.Μ.Πο. του Παντείου, μέλος της Ο.Μ. Βριλησσίων του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Με τις προτάσεις του προέδρου Αλέξη Τσίπρα ανοίγεται μια νέα προοπτική για το κόμμα και τη δημιουργία μιας ευρείας, δημοκρατικής αριστερής και κεντροαριστερής παράταξης. Μπορεί μια τέτοια μορφή παράταξης να εμπεριέχει διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και ιδεολογίες, να συμπεριλαμβάνει διαφορετικές φωνές και αντιλήψεις, ταυτόχρονα, όμως, αποτελεί χρέος ενός σύγχρονου προοδευτικού κόμματος να μπορεί να αντιληφθεί τα προβλήματα της κοινωνίας, να δώσει ρεαλιστικές λύσεις με «λογική και όνειρο», μέσα από την πολυσυλλεκτικότητά του.
Θεωρώ πως είναι εφικτό και αξίζει να προσπαθήσουμε για ένα τέτοιο κόμμα. Διότι το ζήτημα δεν είναι μονάχα οι ιδεολογικές σου καταβολές, αλλά το να μπορείς να ελίσσεσαι, βρίσκοντας λύσεις καθημερινότητας.
Είναι θέμα προτεραιοτήτων. Η Αριστερά, τουλάχιστον η ανανεωτική, δεν υφίσταται προκειμένου να διδάξει τον κόσμο τις αξίες της. Ο κόσμος, που συμπορεύεται μαζί της, τις ανακαλύπτει καθημερινά, τις ενστερνίζεται, προκειμένου να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του και των γύρω του. Ελπίζει σε ένα κοινωνικό κράτος που θα έχει προτεραιότητα τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και που θα παρέχει τα βασικά δημόσια αγαθά δωρεάν για όλους, εξαλείφοντας, όσο το δυνατόν, τις κοινωνικές ανισότητες, πολεμώντας για μια πράσινη ανάπτυξη που βλάπτει το ελάχιστο δυνατό το περιβάλλον και εξασφαλίζει την αρμονική συμβίωση του ανθρώπου με το οικοσύστημα. Παρέχει εργασία, τροφή, εκπαίδευση και ευκαιρίες στον καθένα, χωρίς αποκλεισμούς και ταξικούς διαχωρισμούς.
Μπορεί να πετύχει ένα τέτοιο μοντέλο; Εκ προοιμίου θα πω ότι είναι εξιδανικευμένο και οραματικό. Όμως, ταυτόχρονα, θα υποστηρίξω ότι είναι μέλημα του κάθε αριστερού και κεντροαριστερού πολίτη να αγωνιστεί για αυτό, ώστε να πετύχει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό προς αυτή την κατεύθυνση.
Με λάθη, με παραλείψεις και ενδεχομένως με αναθεωρήσεις, η ανανεωτική αριστερά είναι ένα κοινωνικό πείραμα. Ένα πείραμα με γνώμονα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και όχι τον ελιτισμό, τη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό και τον πλουτισμό. Είναι ένα πείραμα του ανθρώπου για τον ίδιο τον άνθρωπο.
Δεν με συγκινεί η Αριστερά που διαπιστώνει το πρόβλημα και κάθεται απόμακρη και αποστασιοποιημένη να «κουνάει το δάκτυλο». Δε με κάνουν σοφότερο οι θεωρητικές αναζητήσεις, χωρίς δράση. Εκεί βρίσκονται, τις διαβάζω, με ενθαρρύνουν στον αγώνα μου, αλλά ξέρω ότι δεν επαρκούν, αν δε γίνουν πράξη. Δεν με εκφράζει ο αριστερός ελιτισμός που θα πρέπει πρώτα να με καθοδηγήσει για να με αλλάξει και μετά να μου μεταδώσει τη γνώση.
Με εκφράζει η Αριστερά, η οποία θα ενσκήψει στην κοινωνία. Θα με καλέσει ισότιμα να αποφασίσω για τις αλλαγές που θα επέλθουν. Θα με κάνει γνώστη των ζητημάτων και μέτοχο της λύσης. Θα μου δώσει φωνή, θα ακούσει τους προβληματισμούς μου και θα μου ζητήσει βοήθεια για να βελτιώσω τη δική μου ζωή μου και τη ζωή των συνανθρώπων μου. Με πλουραλισμό, διαφορετικότητα και σύνθεση απόψεων προς ένα κοινό όραμα.
Ενδεχομένως, όπως προανέφερα, να λαθέψω κι εγώ και η Ανανεωτική Αριστερά που επικαλούμαι. Όμως θα έχω ξεπεράσει πολλά όρια, εμπόδια και αγκυλώσεις. Θα έχω περπατήσει πολλά βήματα και θα έχω γεμίσει εμπειρίες για τα πεπραγμένα του κόσμου.
Προτιμώ να κάνω το «ριψοκίνδυνο ταξίδι» της κυβερνώσας συμμαχικής αριστεράς και κεντροαριστεράς που προχωρά ανανεωτικά, παρά να μείνω καθηλωμένος και βέβαιος ότι τίποτα δυσάρεστο δεν πρόκειται να συμβεί, στο υπήνεμο λιμάνι της «πούρας Αριστεράς».
Ο κόσμος αναμένει από εμάς κάλεσμα για ρόλο σε μια συμμετοχική και άμεση δημοκρατία.
Ο κόσμος αναμένει να λάβει πρωτοβουλίες για τη ζωή του.
Επομένως, οι προτάσεις του προέδρου Αλέξη Τσίπρα για ένα τέτοιο κόμμα είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Όλοι έχουμε επιφυλάξεις για το πώς μπορεί να είναι η επόμενη μέρα. Όμως αυτό δεν θα πρέπει να σταματά την κίνησή μας προς τα εμπρός.
Κάθε μέρα που περνά ο νεοφιλελευθερισμός καταστρέφει στο πέρασμά του κάθε κατάκτησή μας. Στις επερχόμενες εκλογές πρέπει να ηττηθεί η δεξιά και να ηττηθεί, αναδεικνύοντας τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου, ενωμένες και συμπορευόμενες, για ένα καλύτερο αύριο.
Ας ενωθούμε για το κοινό καλό, ας επιδιώξουμε όλοι μαζί, με τις ενστάσεις, τις ιδεολογικές μας διαφορές και τις αντιρρήσεις μας, ένα κοινό προγραμματικό όραμα για τη χώρα μας.
Ας προκριθούν οι καλύτεροι και όχι οι «δικοί μας». Ας αποδείξουμε στην πράξη ότι μπορεί να υπάρξει αξιοκρατία και αξιοπρέπεια σε αυτή τη χώρα, ξεκινώντας από το ίδιο το κόμμα μας.
Διαφορετικά, ο κόσμος θα μας γυρίσει την πλάτη. Θα διαπιστώσει ότι το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι ο θώκος μας. Θα μας καταδικάσει σε μια αποστεωμένη και ανεφάρμοστη Αριστερά που δε στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Που δεν ψήλωσε πάνω από το μπόι της γιατί φοβήθηκε να μη χάσει τα προνόμιά του το ιερατείο της.
