Άρθρο του πολιτικού επιστήμονα – διεθνολόγου, μέλους της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης και της Επιτροπής Καταστατικού για το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
1. H δήλωση του Αλέξη Τσίπρα το βράδυ των εκλογών του Ιουλίου 2019, ότι εκλαμβάνει το εκλογικό αποτέλεσμα του 32% ως εντολή για διεύρυνση και μετασχηματισμό, υπήρξε καθοριστική. Η Διακήρυξη-πρόσκληση για ένταξη στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία τον Οκτώβριο 2019, αποτέλεσε «σταθμό-τομή» στον χώρο μας.
Αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις στην Ελλάδα -συνθέτοντας δημιουργικά τις μέχρι τώρα προσπάθειες και τάσεις για ανανέωσή τους- στοχεύουν στην διαμόρφωση -σε ισότιμη βάση- του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, μέσα από το επικείμενο Συνέδριο διεύρυνσης και μετασχηματισμού. Να οικοδομήσουν το «κοινό σπίτι» τους. Αυτός είναι ο σκοπός της πρωτοβουλίας που ανέλαβαν ο ΣΥΡΙΖΑ, η Προοδευτική Συμμαχία, δυνάμεις, Κινήσεις και προσωπικότητες της σύγχρονης, της δημοκρατικής, της ανανεωτικής και της ριζοσπαστικής Αριστεράς, του σοσιαλιστικού και σοσιαλδημοκρατικού χώρου, της πολιτικής οικολογίας και του προοδευτικού Κέντρου.
2. Σε κάθε διπολικό σύστημα, το παιχνίδι κερδίζεται από τους «ενδιάμεσους» ψηφοφόρους. Σε όσους ταλαντεύονται ανάμεσα στις δύο εν δυνάμει προτάσεις διακυβέρνησης. Κάποιοι από αυτούς ανήκουν σε αυτό που ονομάζεται «κοινωνικό Κέντρο». Είναι συνήθως μετριοπαθείς αλλά και απαιτητικοί ψηφοφόροι, μεσαίας και ανώτερης μόρφωσης και οικονομικής δύναμης, με σημαντικό κοινωνικό status, που πρέπει να πεισθούν για την “ωριμότητα” των πολιτικών σχεδίων που τους προτείνονται και την “κυβερνησιμότητα” των κομμάτων που τα προτείνουν.
Η αξιωματική αντιπολίτευση πρέπει να αποδείξει ότι έχει εναλλακτικές λύσεις και υπευθυνότητα, αλλά και ότι μπορεί να πολιτευθεί αποτελεσματικά σε συνθήκες ομαλότητας. Με προτάσεις σοβαρές, εποικοδομητικές, ρεαλιστικές και κοστολογημένες, με την απαραίτητη επιστημονική και τεχνοκρατική επεξεργασία. Έτσι μόνο θα διεισδύσει σε ευρύτερα ακροατήρια.
Μια αντιπολίτευση ισοπεδωτική, “θυμωμένη”, “βιαστική”, του τύπου “έφοδος για επιστροφή στην εξουσία”, δεν βοηθάει. Μια τακτική του “όχι σε όλα”, σε ο,τιδήποτε λέει ή προτείνει η κυβέρνηση, ικανοποιεί μόνο ένα φανατικό τμήμα του ακροατηρίου της. Η καταγγελία των πάντων δεν αποδίδει. Από την μία πλευρά, η πόλωση περιχαρακώνει δυνάμεις και απωθεί τους ενδιάμεσους ψηφοφόρους. Από την άλλη, κινηματικές και ακτιβίστικες πρωτοβουλίες δεν αρκούν. Χρειάζεται σχεδιασμός και πολύ καλή προετοιμασία.
3. Μια νέα, σύγχρονη, δημοκρατική και προοδευτική παράταξη είναι αναγκαία. Μια συσπείρωση από το προοδευτικό Κέντρο, την Κεντροαριστερά, την σοσιαλδημοκρατία, την φιλοευρωπαϊκή Αριστερά, τον χώρο των Πρασίνων. Που θα αγωνίζεται για την καταπολέμηση των ανισοτήτων μέσω μιας δημοκρατικής ρύθμισης της παγκοσμιοποίησης, όχι εναντίον της παγκοσμιοποίησης. Που δεν θα επανέλθει σε μια κρατικίστικη σοσιαλδημοκρατία, η οποία δρούσε σε εθνικό επίπεδο με εργαλεία τα οποία δεν υπάρχουν πια. Που θα αξιοποιεί μια στρατηγική για δυναμική πολιτική μετεξέλιξη της Ευρώπης προς μια Ομοσπονδία. Που θα διεκδικήσει την λαϊκή πλειοψηφία, μέσω μιας νέας κοινωνικής συμμαχίας μεταξύ των πιο αδύναμων και των μεσαίων δυναμικών στρωμάτων.
4. Χρειαζόμαστε έναν πολιτικό σχηματισμό Αριστεράς και Κεντροαριστεράς, ανοιχτό, μαζικό και πολυφωνικό, που απευθύνεται σε όσους εμπνέονται από τις σύγχρονες αριστερές και προοδευτικές αξίες και αποδέχονται τις προγραμματικές θέσεις μας για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις. Έναν φορέα πολιτικής και προγραμματικής -και όχι ιδεολογικής- ενότητας.
Αν οι αποφάσεις για συμπλήρωση του τίτλου μας με το «Προοδευτική Συμμαχία» και οι προτάσεις του Α. Τσίπρα για άμεση εκλογή προέδρου και Κ.Ε., είχαν υλοποιηθεί νωρίτερα, θα ήταν ριζοσπαστικές. Σήμερα είναι θετικές και χρήσιμες, αλλά όχι επαρκείς. Ο χώρος μας θα παίξει ρόλο μόνο εφόσον αλλάξει ριζικά.
Στη σημερινή συγκυρία είναι απαραίτητη μια τολμηρή «φυγή προς τα εμπρός». Απαιτείται ένα συνολικό κύμα αλλαγών. Τίποτα δεν πρέπει να είναι «ταμπού»: σύμβολα, τίτλοι, πρόσωπα, λειτουργίες, σχήματα διαβούλευσης και αποφάσεων, πρόγραμμα, ύφος, αισθητική, ακόμα και στυλ.
Είναι αναγκαίο ένα θετικό σοκ αλλαγών, με το βλέμμα προς τον κόσμο που μας παρακολουθεί, αλλά κυρίως προς τον κόσμο που ταλαντεύεται. Να αλλάξουμε λοιπόν: πιο γρήγορα, πιο βαθιά, πιο αποφασιστικά!
